علت پرکنی پرندگان

اسارت پرندگان و پرکنی :

پرندگان خانگی ( هر چند که نمی توان نام خانگی را بر آنها گذاشت ) متعلق به طبیعت هستند که از خانه ها و خانواده خود گرفته می شوند و در مسافت های طولانی حمل شده و به دست خریداران می رسند.

به ازای هر پرنده که در این سفر زنده می ماند ، حداقل ده پرنده میمیرد . در واقع پرندگان هرگز به قفس تعلق ندارند و منشا اصلی اختلال پرکنی آنها به همین دلیل خلاصه میشود.

مهم است که به پرندگان اجازه دهید هر روز

برای مدت طولانی آزادانه پرواز کنند

پرواز برای پرندگان به همان اندازه طبیعی است که نفس کشیدن برای انسان ها ، با این حال ما پرندگان را

از این توانایی شگفت انگیز و همه نیازها و خواسته های دیگرشان محروم می کنیم .

پرندگان در خانه های ما مجبورند بر خلاف غریزه خود و همراه گله های بزرگ خود ، هم اکنون جدا از

هم نوعان و با زندگی انفرادی و گاها محرومیت از شریک اجتماعی ، در محیطی که هرگز به آن تعلق ندارند

و سبک زندگی کاملا متفاوت و طبق خواسته ها و قوانین ما انسان ها زندگی نمایند ، که بعضی از پرندگان

آن را به صورت اختلال پرکنی از خود بروز می دهند .

پرندگان اسیر که هرگز تجربه زندگی با انسان ها را نداشته اند اغلب به قدری دچار اضطراب و استرس

می شوند که دایم سر خود را تکان می دهند و به میله های قفس نوک زده و یا میلرزند و اکثرا در هنگام

نزدیک شدن به آنها نعره های بلندی سر می دهند . اضطراب در این پرندگان در حدی است که اسارت

برای آنها در حکم اعدام میباشد و خود را تا حد مرگ زخمی و مثله مینمایند .

حداقل ده درصد طوطی های اسیر تخمین زده می شود که دارای اختلال پرکنی هستند .

اگر یک پرنده دارید باید بهترین زندگی ممکن را

برای آن فراهم نمایید

استرس ، تنهایی ، محیط نا مناسب ، قفس کوچک ، بی توجهی و مهم تر از همه اسارت پرندگان در

پرکنی آنها نقش اساسی دارد .

پرندگانی که در طبیعت می توانند چندین دهه زندگی کنند ، محکوم به گذراندن زندگی طولانی و

غمگین خود در قفس های کثیف ، کوچک و کم نور هستند . جایی که نمی توانند بال های خود را

به طور کامل دراز کنند که این حبس ها پرندگان را دیوانه میکند و اغلب به صورت جیغ زدن هایی

که برای ما خوشایند نیست و مجبور به پرخاشگری نسبت به آنها میشویم بروز میکند .

پرندگان خانگی ( که اصطلاحا به آنها خانگی گفته میشود و این کاملا اشتباه است ) از فضای باز و

آزادی لازم برای سلامتی محروم هستند که این موضوع منجر به رفتار های عصبی و حتی

پرخاشگرانه از جمله پر کنی در پرندگان می شود.

مهم است که پرندگان در روز مدتی را آزادانه سپری کنند و حداقل هر هفته ظرفی پر از آب برای

شستشوی خود در اختیارشان قرار دهیم و مهم تر اینکه این چرخه بی رحمانه را با نخریدن پرندگان

متوقف کنید .

باید محیطی برای پرنده ایجاد شود که باعث

تحرکات بیشتر و نشاط آن شود

پرندگان خانگی یا همان پرندگان در اسارت ، غذای خود را در دسترس دارند و به سرعت مصرف مینمایند

درحالیکه پرنده ای که در طبیعت زندگی می کند باید مدت زمان زیادی را جهت یافتن غذای خود صرف نماید .

از این رو محققان آزمایشی را جهت این موضوع انجام دادند و تعدادی طوطی که به این اختلال پرکنی

دچار بودند را جمع آوری و غذاهای آنها را در لوله هایی تعبیه شده قرار دادند تا به راحتی در دسترس

پرنده نباشد و زمان بیشتری صرف جستجو غذا بشود و این جستجو در روز به میزان قابل توجهی

افزایش یافت و اختلال پرکنی آنها نیز درعرض یک ماه رو به بهبود رفت .

این نکته نیز لازم به تذکر میباشد که پرندگانی که دایم در قفس هستند و تحرکات کمی دارند با مصرف

غذاهای پرانرژی و کالری بالا ( مخصوصا آنهایی که مانند گرینچیک میوه خوار هستند ) به صورت روزانه

ممکن است دچار گوارشی مانند مشکلات دیابت و …  بشوند که بهتر است دراین زمینه اطلاعات لازم

پزشکی را کسب نمایید .

وابستگی احساسی و پرکنی پرندگان

گاهی پرنده با صاحب خود چنان وابسته و اخت می شود که غیبت و ندیدن بلند مدت صاحب آن

باعث ایجاد ترس و تنهایی پرنده و درنهایت پرکنی آن میشود . پس چنانچه توانایی نگهداری آنها

را ندارید و یا در روز ساعات زیادی در خانه حضور ندارید ، هرگز اقدام به خرید پرندگان و یا

هر حیوان دیگری ننمایید .

  همیشه به یاد داشته باشید :  

• حتی کوچکترین حیوانات هم خواسته ها ، نیازها ، ترس ها و شادی های خود را دارند .
• آنها کالاهایی بی احساس برای خرید و فروش ، تفریح یا دارایی و وسیله کسب درآمد ما نیستند .
• حیوانات ابزار آموزشی یا اسباب بازی برای کودکان نیستند .
• مراقبت صحیح از هر حیوانی ، تعهدی جدی و بلند مدت است که مستلزم زمان و هزینه لازم برای
• حفظ سلامت عاطفی و جسمی حیوانات است .

پرندگان به قفس تعلق ندارند

 صدایی برای پرندگان باشیم

Δ  برمودا   Δ